با ادامه توسعه بیماری کرونا ویروس ۱۹ که تا امروز بیش از ۱۱۰ هزار نفر در سراسر دنیا را به خود مبتلا نموده است, در کنار اقدامات درمانی توجه متخصصین بهداشتی بیش از پیش به استراتژی های پیشگیری از انتقال بیماری متمرکز شده است. در حال حاضر اتفاق نظر در بین متخصصین بهداشتی و اپیدمیولوژی آن است که در ابتدا تا حد ممکن از شیوع و انتقال بیماری در جامعه مورد نظر پیشگیری شود و در صورتیکه بیماری مشاهده گردید اقدامات جداسازی جمعیت ها و جدایی های اجتماعی و جدا نمودن افراد مبتلا از سایر افراد و اطرافیان آنها و به طور کلی قطع کردن زنجیره انتقال از شعله ور شدن همه گیری در سطح جامعه خواهد جلوگیری و یا شروع آن را به تاخیر انداخت. مهمترین فایده این رویکرد آن است که زیرساخت های بهداشتی به جای آنکه در یک مدت کوتاه تحت فشار قرار گیرند و در نتیجه امکان ارائه خدمات مناسب به همه مبتلایان ممکن نباشد سرعت انتشار بیماری در جامعه کاهش یافته و امکانات و زیرساخت های بهداشتی و درمانی در زمان طولانی تری اما با شدت کمتر تحت فشار قرار گرفته و در نتیجه میزان و تعداد بیماران به سقف توانایی های بهداشتی نخواهد رسید و در نتیجه امکان مراقبت مناسب فراهم خواهد شد.
با شروع بیماری در کشور چین این کشور با قرنطینه کامل شهر ووهان ( منطقه شروع بیماری) تا حد زیادی از انتشار بیماری به سایر قسمتهای کشور جلوگیری نمود و در داخل شهر ووهان نیز اقدامات دورکردن اجتماعی و جدایی سازی اجتماعی انجام داد و در نتیجه به عنوان یک نمونه موفق تا حد زیادی بیماری را کنترل نمود و از گسترش آن به سایر نقاط کشور جلوگیری نمود. اما مدل موفق دیگر مثال های سنگاپور و مثال هنگ کنگ می باشد که در این کشورها بیشتر تمرکزشان بر جلوگیری از ورود افراد مبتلا به کشورشان بود که موفق شدند بعد از ورود چند نفر اولیه افراد مبتلا تا حد زیادی از ورود سایر افراد جلوگیری نموده و این بیماری در حال حاضر کاملاً در این کشورها کنترل شده است.
مثال بعدی مثال کره جنوبی می‌باشد که این کشور در ابتدا موفق به جلوگیری از ورود افراد مبتلا نگردید اما با شروع و شعله ور شدن بیماری ضمن محدود کردن افراد مبتلا و اطرافیان و ایجاد محدودیت‌های اجتماعی و محدود کردن تجمعات و سایر اقدامات محدودکننده انتقال بیماری, اقدام به بررسی انبوه افراد جهت شناسایی حلقه های خاموش و یا کم سر و صدای انتقال بیماری نمود
این نمودار نشان دهنده عملکرد موفقیت آمیز کره جنوبی در این زمینه می باشد
همانطور که در مقاله ابتدای همه گیری در مجله نیوانگلند آمده بود در ابتدای همه گیری تمرکز آزمایشات بر روی افراد علامت دار است تا وجود بیماری در جامعه اثبات شود اما در زمان شعله ور شدن همه گیری تشخیص در حد ممکن باید بر اساس علائم بیماری و یافته های تصویربرداری و سایر یافته‌های کم هزینه باشد و آزمایش ژنتیکی و منابع مربوطه باید بر روی افراد مشکوک کم علامت یا بی علامت در زنجیره انتقال متمرکز شود. از این طریق افراد ناقل انتقال دهنده بیماری شناسایی و زنجیره انتقال قطع می شود. همانطور که در منحنی دیده می‌شود در صورتی که این کار انجام نگرفته بود تعداد مبتلایان مسیر منحنی را طی می نمود در حالی که در روزهای اخیر سیر کاهش شناسایی موارد جدید آغاز شده و بیماری کاملاً تحت کنترل می باشد . به نظر می‌رسد در کشور ما نیز در کنار اقدامات مناسب مردم مبنی بر ماندن در خانه و محدود کردن تماس های اجتماعی می بایست به حلقه‌های خاموش و کم صدای انتقال بیماری نیز توجه شود.
تجربه بعدی تجربه ایتالیا است که روزهای طلایی اولیه برای کنترل این بیماری در این کشور از بین رفته است و در نتیجه همه گیری به صورت شعله ور در این کشور در جریان است که البته در روزهای گذشته محدودیت های اجتماعی و محدودیت های کامل رفت و آمد در برخی نقاط به مرحله اجرا در آمده است تا از ادامه و شدت انتقال کاسته شود
نمودار ۲- توسط اریک دینگ اپیدمیولوژیست ارشد دانشگاه هاروارد تولید شده و تعداد روزهایی که کشورها از نظر بیماری کرونا از ایتالیا عقب هستند را نشان داده و عنوان نموده همه کشور های ذکر شده کم و بیش تا دو هفته آینده شبیه امروز ایتالیا خواهد شد تنها استثنا کره جنوبی است که اقدامات بسیار شدید و محدود کننده ای برای انتقال بیماری گذاشته و در نتیجه از ایتالیا جلو افتاده و موارد کنترل شده است در مورد ژاپن هم ظاهرا اطلاعاتی در دست نیست.
همانطور که در نمودار فوق مشاهده می شود بیشترین موارد آزمایش در کشور کره جنوبی انجام شده است و در مقایسه با سایر کشور ها نسبت جمعیتی موارد انجام شده نیز بالاترین بوده است. در امریکا در طی چند روز گذشته این آزمایشات بیشتر شده و تاکنون در حدود ده هزار آزمایش انجام شده است. نمودار زیر نسبت تعداد آژمایشات به کل جمعیت نتا نهم مارچ شان داده شده است.
