دیدگاه: بیل گیتس
در هر بحران رهبران دو وظیفه مهم دارند که هر دو به یک میزان اهمیت دارند. اول آنکه مشکل فوری را حل کنند و دیگر آنکه از تکرار آن جلوگیری کنند. در مورد پاندمی کوید ۱۹ نیز این نکته ها را می بایست در نظر داشت. ما می بایست از طرفی جان افراد را حفظ کنیم و در عین حال وظیفه داریم که به طور کلی پاسخ خود به گسترش بیماری را بهبود دهیم . نکته اول در حال حاضر فشار بیشتری را بر ما وارد می کند اما نکته دوم پیامدهای مهم و دراز مدت دارد.
چالش دراز مدت در مورد بهبودی توانایی های ما در پاسخ به همه گیری ها امری تازه نیست. صاحب نظران بهداشت برای سالها این نکته را خاطر نشان می کردند که وقوع یک پاندمی دیگر که سرعت و شدت آن قابل مقایسه با اپیدمی سال ۱۹۱۸ است قطعا اجتناب ناپذیر است و تنها زمان وقوع آن نامعلوم بوده است. بنیاد ما در سال های اخیر منابع زیادی را برای کمک به پیشگیری و آمادگی برای یک چنین سناریوهایی اختصاص داده است. از طرفی ما در حال حاضر ما همچنین با یک بحران فوری روبرو هستیم.
درطی هفته گذشته ویروس کرونا ۱۹ همانند یک پاتوژن که انتظارش را داشتیم رفتار کرده است من امیدوارم اینگونه و به این بدی نباشد ولی ما می بایست تصور کنیم اینگونه خواهد بود مگر آنکه خلافش ثابت شود.
بیل گیتس
دو دلیل وجود دارد که فرض کنیم کووید ۱۹ همان خطری است که منتظرش بودیم:
اول آنکه این بیماری می‌تواند علاوه بر افراد مسن و افرادی که بیماری هایی مختلف همراه دارند منجر به مرگ بزرگسالان سالم نیز بشود و اطلاعاتی که تاکنون به دست رسیده است نشان می‌دهد که قدرت کشندگی حدود یک درصد دارد که این میزان کشندگی آن را بسیار شدید تر از آنفولانزای فصلی می کند و این حالت را از لحاظ کشندگی چیزی بین آنفلوآنزای ۱۹۵۷ با مرگ و میر حدود شش دهم درصد و آنفولانزای ۱۹۱۸ با مرگ و میر ۲ درصد قرار می دهد
نکته دوم در مورد کووید ۱۹ آن است که این بیماری به صورت بسیار موثری منتقل می شود و هر فرد آلوده به طور متوسط بیماری را به دو تا سه نفر منتقل می کند و در نتیجه این موضوع به شکل هندسی افزایش پیدا می کند به علاوه شواهد قوی در دسترس است که چنین بیماری می‌تواند توسط افرادی که علائم خفیف دارند و یا حتی هیچگونه علائمی ندارند منتقل شود و این بدان معنا خواهد بود که کنترل کووید ۱۹ بسیار سخت تر از آنچه در مورد MERS و یا SARS بود باشد چراکه آنها توانایی انتشار شان فقط توسط افراد علامت دار است در واقع کووید ۱۹ تاکنون در یک چهارم زمان مشابه ده برابر بیماری را انتشار داده است
حاکمیت در بعد ملی دربعد منطقه ای و در بعد محلی و موسسات بهداشت عمومی در طی هفته های آینده می بایست قدم های مناسب را برای کاهش انتشار ویروس بردارند و برای مثال علاوه بر کمک به شهروندان خودشان کشورها و دولت های برخوردار می توانند کشورهای کم درآمد و یا متوسط درآمد را کمک کنند تا برای پاندمی آماده شود بسیاری از سیستم های بهداشتی اینگونه از کشورها در حال حاضر نیز تحت فشار بیماری هایی چون کرونا می‌توانند آسیب پذیر باشند . کشورهای فقیرتر توان سیاسی و اقتصادی در این ارتباط دارند چرا که کشورهای غنی تر تمایل دارند که منابع را بیشتر برای مردم خودشان صرف کنند.
با کمک به کشورهای آفریقایی و کشورهای جنوب آسیا آمادگی برای روبرویی با این مشکل ما می توانیم جان انسان‌ها را نجات دهیم و از طرفی گسترش جهانی ویروس را کند کنیم. بخش مهمی از ما این بوده است که پاسخ جهانی به کووید ۱۹ را کمک کنیم تا ۱۰۰ میلیون دلار بر روی کشورهای با درآمد متوسط و درآمد کم تمرکز یابد.
جهان همچنین نیاز دارد که اقدامات برای درمان و واکسن برای کووید ۱۹ را بیشتر کند. دانشمندان ژنوم ویروس را سکانس کرده‌اند و چندین واکسن کاندید در طی روزها آماده شده است و تا کنون ۸ واکسن کاندید برای کارآزمایی بالینی آماده شده است . اگر بعضی از این واکسن ها ثابت شود که ایمن وکارا هستند بعد از بررسی حیوانی آنها می‌توانند برای کارآزمایی های بالینی بزرگ‌تر تا ماه ژوئن آماده شوند.
داروهای ضد ویروسی که می توانند برای کارآزمایی های بالینی در ابعاد بزرگ آماده شوند در طی چند هفته در دسترس خواهند بود. این اقدامات با توجه به منابع و داروهایی که تاکنون در دسترس بوده اند و نیز روش های غربالگری و روش های جدید همانند هوش مصنوعی برای شناسایی داروها ممکن خواهد بود.
همه این اقدامات برای کمک به وضعیت موجود است ولی ما می بایست تغییرات بزرگ سیستمیک برای پاسخ موثرتر و کاراتر برای اپیدمی های بعدی فراهم کنیم
نکته مهم این است که به کشورهای با درآمد متوسط و ضعیف کمک کنیم که سیستم بهداشتی اولیه خود را تقویت کنند. زمانی یک درمانگاه سلامت ساخته می‌شود شما بخشی از زیرساخت مبارزه با اپیدمی را خلق کرده اید پرسنل بهداشتی آموزش دیده می توانند واکسن ها را به بیماران ارائه کنند و علاوه می‌توانند الگوی بیماری را هم مانیتور کنند و به عنوان بخشی از سیستم های هشدار اولیه عمل نموده و جهان را از نظر همه گیری های بالقوه بعدی آگاه می سازند.
ما همچنین باید در زمینه نظارت بر بیماری ، از جمله بانک اطلاعاتی موردی بیماران که فوراً در دسترس دستگاههای ذیربط است ، و مقررات مربوط به کشورها برای به اشتراک گذاری اطلاعات ، سرمایه گذاری کنیم. دولت ها باید به لیست های پرسنل آموزش دیده ، از رهبران محلی گرفته تا کارشناسان جهانی ، که آماده هستند سریعاً با بیماری همه گیری مقابله کنند ، و همچنین به لیست هایی که باید در مواقع اضطراری جمع آوری یا هدایت شوند ، دسترسی داشته باشند.
علاوه بر این ، ما باید سیستمی بسازیم که بتواند واکسن ها و ضد ویروس های ایمن و مؤثر ایجاد کند ، آنها را مورد تأیید قرار داده و میلیاردها دوز را ظرف چند ماه پس از کشف یک پاتوژن سریع تحویل دهد. این یک مشکل دشوار است که موانع فنی ، دیپلماتیک و بودجه دارد و بعلاوه نیازمند مشارکت بین بخش های دولتی و خصوصی است. اما همه این موانع قابل رفع هستند.
یکی از اصلی ترین چالش های فنی برای واکسن ، بهبود روش های قدیمی تولید پروتئین ها است که برای پاسخ به بیماری همه گیر خیلی کند است. ما باید بسترهای نرم افزاری را ایجاد کنیم که از نظر قابل پیش بینی ایمن باشد ، بنابراین بررسی های نظارتی می توانند به سرعت اتفاق بیفتند ، و این باعث می شود تولید کنندگان دوزهای کم هزینه را در مقیاس گسترده تولید کنند. برای ضد ویروس ها ، ما به یک سیستم سازمان یافته نیاز داریم تا درمان های موجود و مولکول های کاندید را به شیوه ای سریع و استاندارد غربال کنیم.
یکی دیگر از چالشهای فنی شامل سازه های مبتنی بر اسیدهای نوکلئیک است. این سازه ها می توانند ظرف چند ساعت پس از تعیین توالی ژنوم ویروس تولید شوند. اکنون باید راه هایی برای تولید آنها در مقیاس انبوه پیدا کنیم.
فراتر از این راه حل های فنی ، ما به تلاش های دیپلماتیک برای همکاری بین المللی و به اشتراک گذاری داده ها نیاز خواهیم داشت. ایجاد آنتی ویروس ها و واکسن ها شامل کارآزمایی بالینی گسترده و موافقت نامه های صدور مجوز برای عبور از مرزهای ملی است. ما باید از مجامع جهانی که می تواند در دستیابی به اجماع در اولویت های تحقیق و پروتکل های آزمایشی کمک کند ، استفاده کنیم تا وعده های واکسن و ضد ویروس های امیدوار کننده بتوانند به سرعت در این فرآیند حرکت کنند. این سیستم عامل ها شامل دستور العمل تحقیق و توسعه در سازمان بهداشت جهانی ، شبکه بین المللی کنسرسیوم آزمون بالینی عفونت های شدید تنفسی حاد و در حال ظهور ، و همکاری جهانی تحقیقات برای آمادگی مقابله با بیماری های عفونی است. هدف از این کار این است که نتایج آزمایشات بالینی قطعی و تصویب مقررات را در ۳ ماه یا کمتر ، بدون به خطر انداختن ایمنی بیماران دریافت کند.
سپس سوال بودجه وجود دارد. بودجه این تلاش ها باید چندین برابر گسترش یابد. برای تکمیل آزمایشات مرحله ۳ و تأیید مجوز نظارتی برای واکسن های کرونا ویروس ، میلیارد ها دلار دیگر مورد نیاز است و برای بهبود نظارت و پاسخ به این بیماری ، باز هم بودجه بیشتری لازم است.
بودجه های دولتی لازم است زیرا محصولات پاندمی سرمایه گذاری هایی فوق العاده پرخطر هستند. بودجه عمومی ریسک را برای شرکتهای داروسازی به حداقل می رساند و آنها را قادر می سازد تا با عزم کامل به آنجا قدم بگذارند. علاوه بر این ، دولت ها و سایر حامیان باید – به عنوان یک اقدام عام المنفعه – منابع مالی مراکزی که می توانند تولید واکسن را در عرض چند هفته تولید کنند تامین کنند. این امکانات می توانند واکسن هایی را برای برنامه های ایمن سازی روزمره در مواقع عادی ایجاد کنند و به سرعت در طی یک بیماری همه گیر مجدداً مورد استفاده قرار گیرند. سرانجام ، دولت ها نیاز به تأمین منابع مالی تهیه و توزیع واکسن ها بر روی جمعیت مورد نیاز دارند.
میلیاردها دلار برای تلاش های ضد پاندمی پول زیادی است. اما این مقیاس سرمایه گذاری برای حل مشکل لازم است. و با توجه به فشار اقتصادی که یک اپیدمی می تواند تحمیل کند همانگونه که اکنون مشاهده می کنیم که Covid-19 چگونه می تواند علاوه بر به خظر انداختن جان انسان ها ، زنجیره های عرضه و بازارهای سهام را مختل کند ، با ارزش است.
نکته آخر آنکه ، دولت ها و صنعت باید به توافق برسند که در طی یک همه گیری ، واکسن ها و ضد ویروس ها را نمی توان به سادگی به بالاترین پیشنهاد دهنده فروخت. آنها باید برای افرادی که در کانون شیوع بیماری هستند و بیشترین نیازرا دارند به صورت مقرون به صرفه در دسترس باشند. این اقدام نه تنها کار مناسبی است بلکه استراتژی مناسبی برای قطع زنجیر انتقال و جلوگیری از همه گیری های آینده نیز است.
این ها کارهایی است که اکنون رهبران باید انجام دهند. هیچ زمانی برای هدر دادن وجود ندارد.
